MG 08
De Thompson pistoolmitrailleur, ook wel Tommygun genoemd, is een Amerikaans machinepistool dat tussen 1917 en 1920 ontwikkeld werd door generaal James T. Thompson. In 1921 werden de eerste exemplaren in gebruik genomen door het Amerikaanse leger.
B.A.R
De Browning Automatic Rifle (ook vaak BAR genoemd) was een Amerikaans machinegeweer gebruikt tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog, de Chinese Burgeroorlog, de Burgeroorlog in het Mandaatgebied Palestina, de Koreaanse Oorlog en de Vietnam oorlog
Het was ontworpen in 1917 door de wapenontwerper John Browning. Het was een vervanging voor het Franse Chauchat machinegeweer. De BAR was oorspronkelijk bedoeld als licht automatisch geweer, maar door vele aanpassingen, waaronder een tweepoot (bipod) begon het zijn carrière als machinegeweer. De eerste versie, in het kaliber .30-06 Springfield en met een magazijn voor 20 patronen, was wel een licht machinegeweer.
B.A.R
De Browning Automatic Rifle (ook vaak BAR genoemd) was een Amerikaans machinegeweer gebruikt tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog, de Chinese Burgeroorlog, de Burgeroorlog in het Mandaatgebied Palestina, de Koreaanse Oorlog en de Vietnam oorlog
Het was ontworpen in 1917 door de wapenontwerper John Browning. Het was een vervanging voor het Franse Chauchat machinegeweer. De BAR was oorspronkelijk bedoeld als licht automatisch geweer, maar door vele aanpassingen, waaronder een tweepoot (bipod) begon het zijn carrière als machinegeweer. De eerste versie, in het kaliber .30-06 Springfield en met een magazijn voor 20 patronen, was wel een licht machinegeweer.
M1 Garand
De M1 Garand is een semi-automatisch geweer dat zijn diensten in het Amerikaanse leger vooral bewees tijdens de Tweede Wereldoorlog. Men noemt het dan ook wel 'The rifle that won the war' (= het geweer dat de oorlog won.) De Amerikaanse generaal George Patton w
Het 'U.S. Rifle, Caliber 30-06, M1' was het resultaat van experimenten en ontwikkeling door John Garand in de Springfield Armory fabriek in de jaren '20 en '30. Het geweer werd op 9 januari 1936 in gebruik genomen door het leger. John Garand ontwikkelde het wapen zo, dat het goed geschikt was voor massaproductie. De eerste grote levering van M1 Garands
PPSH-41
De PPSh-41 (Russisch: Пистолет-пулемёт Шпагина, Pistoljet-Pulemjot Shpagina) ook wel Papasha genoemd, was een van de meest geproduceerde vuurwapens tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was door Georgii Shpagin ontworpen als een goedkoop alternatief voor de PPD-40, die duur was en veel tijd kostte om te bouwen. Een van de kostenbesparende kenmerken van de PPSh was dat er geen schroeven of bouten inzaten.
De reden voor de ontwikkeling van de PPSh kwam gedeeltelijk vanuit de Winteroorlog tegen Finland, waar ontdekt werd dat machinepistolen erg effectief waren op kleine afstand in bossen en stedelijke gebieden. Het wapen werd ontwikkeld in het midden van 1941 en werd geproduceerd door een netwerk van fabrieken in Moskou, met hooggeplaatste lokale partijleden die direct verantwoordelijk waren voor het behalen van de streefcijfers. Een paar honderd wapens werden in november 1941 geproduceerd, maar in de vijf maanden daarna werden er nog eens 155.000 geproduceerd. In de lente van 1942 produceerden de PPSh-41 fabrieken rond de 3.000 wapens per dag.[1]
In het veld was de PPSh superieur: hij was stevig, vergde weinig onderhoud en schoot maar liefst 900 kogels per minuut af. Waarschijnlijk was hij ook net iets accurater dan zijn vijandelijke tegenstrevers. Meer dan 6 miljoen wapens waren aan het einde van de oorlog geproduceerd, genoeg om hele divisies te voorzien.
De PPSh was ook populair bij de Duitsers als de MP41(r) en als de MP717(r). Aangezien de patronen van gelijke grootte waren kon de PPSh eenvoudig aangepast worden zodat deze ook de standaard Duitse kogels af kon vuren.
MP 40De MP 38/40 is een machinepistool met een 9×19 mm Luger/Para kaliber. Het weegt 4,7 kg geladen en 4,03 kg ongeladen. Het wapen is met opgevouwen schoudersteun 630 mm lang en met uitgevouwen schoudersteun 833 mm lang.
De theoretische vuursnelheid van het wapen is 500 schoten per minuut. Het magazijn kan 32 of 64 patronen bevatten en de effectieve vuurafstand is ongeveer 200 meter.
De MP 38/40, is het meest gebruikte Duitse machinepistool, dat in de jaren 1938 en 1940 werd gemaakt naar het ontwerp van de ingenieur Vollmer van de Ermafabriek. Het wapen werd (door de geallieerden) en wordt vaak tegenwoordig soms nog foutief de SCHMEISSER genoemd naar de wapenontwikkelaar Hugo Schmeisser. (Hugo Schmeisser had met het ontwerp van dit wapen niets te maken gehad. Schmeisser construeerde wel een eigen pistoolmitrailleur, maar dit model was verre van perfect door veel mechanische problemen.) Er werden meer dan 1,2 miljoen MP 40's geproduceerd tijdens WOII. Het wapen werd aanvankelijk vooral gebruikt door parachutisten en tankbemanningen, later werd het een wijdverspreid wapen onder de infanterie.
De belangrijkste nadelen van de MP 38/40 waren dat het erg gemakkelijk vastliep, dat het niet bestand was tegen stof, modder of vuil. Door het gebrek aan een houten handbeschermer was er kans was op brandwonden bij langdurig gebruik. Ook hadden de MP 38 en MP 40 een zeer kleine effectieve vuurafstand, althans in vergelijking met de Russische PPSh-41 die ook nog eens een magazijn had met meer dan dubbel zoveel patronen.
TYPE 100
The Type 100 (一〇〇式機関短銃 Hyaku-shiki kikan-tanju) was a Japanese submachine gun used during World War II, and the only submachine gun produced by Japan in any quantity. It was made in two basic variants referred to by American and British observers as the Type 100/40 and the Type 100/44, the latter also known as the Type 100 (Simplified).[2] A third variant was a folding version of the early model, sometimes referred to as the Type 100 Navy, made for parachutists
ARISAKA
Arisaka (有坂銃 Arisaka-jū) is a family of Japanese military bolt-action rifles, in production from approximately 1898, when it replaced the Murata rifle, until the end of World War II in 1945. The most common specimens include the Type 38 rifle chambered in the 6.5x50mm Arisaka cartridge, and the Type 99 rifle chambered in the 7.7x58mm Japanese cartridge, which was as powerful as a modern .308. Many thousands of Type 99s were brought to the United States by GIs during and after World War II.
M1C GARRAND
Het 'U.S. Rifle, Caliber 30-06, M1' was het resultaat van experimenten en ontwikkeling door John Garand in de Springfield Armory fabriek in de jaren '20 en '30. Het geweer werd op 9 januari 1936 in gebruik genomen door het leger. John Garand ontwikkelde het wapen zo, dat het goed geschikt was voor massaproductie. De eerste grote levering van M1 Garands
PPSH-41
De PPSh-41 (Russisch: Пистолет-пулемёт Шпагина, Pistoljet-Pulemjot Shpagina) ook wel Papasha genoemd, was een van de meest geproduceerde vuurwapens tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was door Georgii Shpagin ontworpen als een goedkoop alternatief voor de PPD-40, die duur was en veel tijd kostte om te bouwen. Een van de kostenbesparende kenmerken van de PPSh was dat er geen schroeven of bouten inzaten.
De reden voor de ontwikkeling van de PPSh kwam gedeeltelijk vanuit de Winteroorlog tegen Finland, waar ontdekt werd dat machinepistolen erg effectief waren op kleine afstand in bossen en stedelijke gebieden. Het wapen werd ontwikkeld in het midden van 1941 en werd geproduceerd door een netwerk van fabrieken in Moskou, met hooggeplaatste lokale partijleden die direct verantwoordelijk waren voor het behalen van de streefcijfers. Een paar honderd wapens werden in november 1941 geproduceerd, maar in de vijf maanden daarna werden er nog eens 155.000 geproduceerd. In de lente van 1942 produceerden de PPSh-41 fabrieken rond de 3.000 wapens per dag.[1]
In het veld was de PPSh superieur: hij was stevig, vergde weinig onderhoud en schoot maar liefst 900 kogels per minuut af. Waarschijnlijk was hij ook net iets accurater dan zijn vijandelijke tegenstrevers. Meer dan 6 miljoen wapens waren aan het einde van de oorlog geproduceerd, genoeg om hele divisies te voorzien.
De PPSh was ook populair bij de Duitsers als de MP41(r) en als de MP717(r). Aangezien de patronen van gelijke grootte waren kon de PPSh eenvoudig aangepast worden zodat deze ook de standaard Duitse kogels af kon vuren.
MP38/40
De theoretische vuursnelheid van het wapen is 500 schoten per minuut. Het magazijn kan 32 of 64 patronen bevatten en de effectieve vuurafstand is ongeveer 200 meter.
De MP 38/40, is het meest gebruikte Duitse machinepistool, dat in de jaren 1938 en 1940 werd gemaakt naar het ontwerp van de ingenieur Vollmer van de Ermafabriek. Het wapen werd (door de geallieerden) en wordt vaak tegenwoordig soms nog foutief de SCHMEISSER genoemd naar de wapenontwikkelaar Hugo Schmeisser. (Hugo Schmeisser had met het ontwerp van dit wapen niets te maken gehad. Schmeisser construeerde wel een eigen pistoolmitrailleur, maar dit model was verre van perfect door veel mechanische problemen.) Er werden meer dan 1,2 miljoen MP 40's geproduceerd tijdens WOII. Het wapen werd aanvankelijk vooral gebruikt door parachutisten en tankbemanningen, later werd het een wijdverspreid wapen onder de infanterie.
De belangrijkste nadelen van de MP 38/40 waren dat het erg gemakkelijk vastliep, dat het niet bestand was tegen stof, modder of vuil. Door het gebrek aan een houten handbeschermer was er kans was op brandwonden bij langdurig gebruik. Ook hadden de MP 38 en MP 40 een zeer kleine effectieve vuurafstand, althans in vergelijking met de Russische PPSh-41 die ook nog eens een magazijn had met meer dan dubbel zoveel patronen.
TYPE 100
The Type 100 (一〇〇式機関短銃 Hyaku-shiki kikan-tanju) was a Japanese submachine gun used during World War II, and the only submachine gun produced by Japan in any quantity. It was made in two basic variants referred to by American and British observers as the Type 100/40 and the Type 100/44, the latter also known as the Type 100 (Simplified).[2] A third variant was a folding version of the early model, sometimes referred to as the Type 100 Navy, made for parachutists
ARISAKA
Arisaka (有坂銃 Arisaka-jū) is a family of Japanese military bolt-action rifles, in production from approximately 1898, when it replaced the Murata rifle, until the end of World War II in 1945. The most common specimens include the Type 38 rifle chambered in the 6.5x50mm Arisaka cartridge, and the Type 99 rifle chambered in the 7.7x58mm Japanese cartridge, which was as powerful as a modern .308. Many thousands of Type 99s were brought to the United States by GIs during and after World War II.
M1C GARRAND
